SETA Vakfı yayınlarından çıkan ve editörlüğünü Faruk Taşçı’nın yaptığı “Sosyal Politikalarda AK Partili Yıllar” adlı “Almanak” niteliğindeki eser, son yıllarda sosyal politikalarla ilgili olarak hazırlanan akademik metinler arasında fark oluşturan içeriği ile dikkat çekiyor. Sosyal politikaların aktörlerinden yerel yönetimleri (belediyeler) değil de daha çok merkezi yönetimi (hükümet) esas alarak, son yirmi yılın sosyal politikalarını bütüncül bir şekilde sunan eser, iki bölümden ve yaklaşık 450 sayfadan oluşuyor. Her iki bölümde yer alan spesifik çalışmalar ilgili uzmanların sosyal politikaların farklı yönlerine dair inceleme ve araştırmalarını içeriyor.
Eserin “Giriş” kısmında kaleme aldığı “Aktörler ve Alıcılar Arasında Türkiye’nin Son Yirmi Yılındaki Sosyal Politikaları Anlamak” başlıklı makalesinde editör Faruk Taşçı, son yirmi yılın sosyal politikalarına dair genel bir çerçeve çizerek, ana hatları ile sosyal politikanın alıcılarını ve Türkiye’deki sosyal politika aktörlerini anlatıyor. Sosyal politikalara dair temel bilgiler bağlamında tüm eserin zemini niteliğindeki bu çalışmanın ardından, “Sosyal Politika Alıcılarına Yönelik Uygulamalar” adındaki birinci bölümün yer aldığını görüyoruz. Bu bölümde sosyal politikaların alıcılarını oluşturan her bir kesimi konu alan spesifik çalışmalara yer veriliyor. Birinci bölümün ilk çalışmasını oluşturan “Yirmi Yılda Engelliler İçin Sosyal Politikalar” makalesinde Abdülhakim Beki, Türkiye’de engellilere yönelik kurumsal yapılanmayı tarihsel ve hukuksal açılardan incelerken engelli haklarına yönelik son yirmi yıldaki gelişmeleri (engelsiz vizyon belgesi, engelli istihdamı, ulusla engelli veri sistemi vb.) kapsamlı bir şekilde açıklıyor. Devamında Zeki Karataş yine son yirmi yılda yaşlılar için sosyal politikaları “demografik dönüşüm” ve sunulan hizmetler bağlamında incelerken, Nursen Keskim Aksay “Yirmi Yılda Kadın, Aile ve Çocuklar İçin Sosyal Politikalar” adlı çalışmasıyla kendi deyimiyle “kitap içindeki analizi en katmanlı konuyu” tartışıyor.
Cenk Beyaz, “Yirmi Yılda Gençler İçin Sosyal Politikalar” başlığı altında özellikle gençlere yönelik hizmet sunan kurumlar bazında bir inceleme sunarken, gençlerin istihdamdan eğitimine, sportif ve kültürel faaliyetlerden desteklenmelerine kadar birçok konuya ayrıntılarıyla yer veriyor. Birinci bölümün dördüncü makalesinde Bedrettin Kesgin, son yirmi yıldaki dar gelirlilere yönelik sosyal konut politikalarını ele alarak, TOKİ’nin uygulamalarına ve 2022’de hayata geçirilen Cumhuriyet tarihinin en büyük sosyal konut projesine izahlar getiriyor. Başak Işıl Alpar ise kitapta ilgi çekici bir çalışma olan “Roman Vatandaşlara Yönelik Sosyal İçerme Çabalarının Son Yirmi Yılı: Mevzuat, Politika ve Uygulamalar” adlı makalesinde, Roman vatandaşlarımız perspektifinden kapsamlı bir sosyal politikalar analizi sunuyor. “Asker ve Şehit Yakınları ile Gaziler İçin Sosyal Politikaların Son Yirmi Yılı” isimli çalışmada Çiğdem Uludağ Güler, vatan savunması ve güvenlik kapsamında öncelikle “asker”, “gazi”, “şehit” gibi kavramsal açıklamalara yer veriyor, ardından asker, gazi ve şehit yakınlarına yönelik sosyal politikaları mevzuat bağlamında ve kurumsal düzeyde işliyor.
Keza toplumsal yaşamda önem arz eden bireylerin sosyal hayata kazandırılması bakımından önemli bir konu olan “eski hükümlüler” açısından sosyal politikaları gündeme getiren Halim Baş, konuyla ilgili hukuki yapıyı, kurumsal dönüşümü ve eski hükümlülere yönelik programları/uygulamaları “Eski Hükümlüler İçin Sosyal Politikaların Son Yirmi Yılı” başlıklı çalışmasında inceliyor. Eserin birinci bölümünün son makalesini Betül Yılmaz’ın kaleme aldığı “Genel Sağlık Sigortası Uygulamalarının Son Yirmi Yılı” adındaki makalesi oluşturuyor. Yılmaz makalesinde kısaca, “sağlıkta dönüşüm” kapsamında Genel Sağlık Sigortası’nın (GSS) içeriğini ve hükümlerini ele alıyor, GSS kapsamındaki bireyler hakkında bilgi veriyor. Yine “GSS’nin finansmanı”, “gelir testi”, “mültecilerin durumu” ve GSS alanındaki diğer gelişmeler de çalışmada bahsi geçen önemli noktalardan.
Eserdeki birinci bölüme kıyasla daha kısa olan ve “Kırılgan Dönemlerde Sosyal Politikalar” başlığını taşıyan ikinci bölüm toplam üç makaleden oluşuyor. Bu bölümün ilk makalesini Fatih Altun’un hazırladığı “Afetzedeler İçin Sosyal Politikaların Son Yirmi Yılı” adlı çalışma oluşturuyor. Altun, ülkemizin yakın zamanda yaşadığı büyük deprem felaketiyle de tecrübe ettiğimiz gibi afetzedeler için organize edilecek yardımları, hem merkez teşkilatı hem de taşra teşkilatını içerecek şekilde kurumsal düzeyde açıklamalar getirerek ve bu husustaki mevzuatı inceleyerek anlatıyor. Salih Ülev, “Koronavirüs ile Mücadelede Sosyal Politikalar” başlıklı makalede salgın dönemindeki sosyal yardım programlarını, destekleri ve diğer uygulamaları (kısa çalışma ödeneği, işsizlik ödeneği, nakdi ücret desteği vb.) gündeme getirerek pandemi döneminde etkinliği daha da artan sosyal yardım politikalarına vurgu yapıyor. İkinci bölümdeki son makalede ise Ali Zafer Sağıroğlu “Göç ve Göçmenlere Yönelik Sosyal Politikaların Son Yirmi Yılı” başlığı altında Türkiye’ye doğru olan düzenli ve düzensiz göç hareketlerini ele alarak, Türkiye’nin göçmenlere yönelik sosyal uyum çalışmaları ve sosyal politikaları hakkında okuyucuyu bilgilendiriyor.
Son yirmi yılda toplumun tüm kesimlerine yönelik sosyal politikaları kapsayıcı ve bütüncül bir bakış açısıyla ele alarak 2002-2022 dönemine ait kamusal/merkezi sosyal politikalara ışık tutan “Sosyal Politikalarda AK Partili Yıllar” adlı almanak, okuyucusunu sosyal politikaların aktörleri ve alıcıları konusunda doyurucu bir şekilde bilgilendiriyor. Ayrıca eserdeki çalışmalar sosyal politikanın tüm alıcıları (engelliler, yaşlılar, çocuklar, gençler, Roman vatandaşlar, dar gelirliler, hastalar, şehit ve gazi yakınları, eski hükümlüler, afetzedeler, göçmenler) hakkındaki öne çıkan noktaları içeren yönü ve dönemsel (koronavirüs süreci vb.) incelemelere yer veren zengin içeriğiyle, son yirmi yılda sosyal politikalardaki “dönüşüm” ve “reformasyonu” başarılı bir şekilde aktarıyor.